Platforma Obywatelska po raz kolejny znalazła się pod ostrzałem krytyki. Tym
razem ciosu nie zadała opozycja, wprost przeciwnie – wymierzył go koalicyjny
partner – PSL, a konkretniej szef tej chłopskiej partii – Waldemar Pawlak.
Słowa byłego premiera znalazły duży oddźwięk w mediach, a groźba
przyspieszonych wyborów, którą groził koalicjant, wprawiła w trwogę
rządzących Platformą. Jednak należy pamiętać, że w dobie kierowania polityką
ze szklanych ekranów i internetowych portali każda krytyka jest przemyślana,
nie tylko przez samego krytykującego, ale także przez sztab PR – owców.
Można więc dojść do wniosku, że PSL chce odciąć się od nieudolnych poczynań
PO (ustawa medialna) czy nawet całkowitego ich braku ( bo ile było tych
reform?). Jednak wydaje mi się, że to rozwiązanie jest zbyt proste. PSL jako
partia mająca niezbyt liczna poparcie i znana z prowadzenia polityki, którą
można byłoby określić stwierdzeniem – "nieważne z kim, ważne, że mamy
władzę" nie powinna krytykować swojego "chlebodawcy". Pawlak doskonale zdaje
sobie sprawę, że partia D. Tuska jest jedynym ugrupowaniem, z którym może
rządzić. Dlatego właśnie uważam, że ciągłość władzy stanowi tutaj sedno
problemu. PO na razie cieszy się z ok. 50% poparcia. Jednak nad Polską, jak
twierdzą ekonomiści, zbierają się czarne chmury urzeczywistniające kryzys, a
jak dotychczas, koalicja PO-PSL nie przedstawiła żadnego konkretnego planu
walki z ową nawałnicą. Na dodatek patrząc na dzisiejsze dokonania
"reformatorskie" rządzących wszystko wskazuje na to, że go nie przedstawi.
Dlatego przyspieszone wybory to doskonałe rozwiązanie. PO zdobędzie
najwięcej głosów, a PSL przekroczy próg, co pozwoli im na nowo stworzyć
koalicję i przedłużyć władzę na kolejne 4 lata. Jeśli jeszcze uda się
Tuskowi objąć fotel prezydenta, to zyskają całkowity monopol na kurczowe
trzymanie się stołków. Oczywiste jest, że polityka to bezwzględna rozgrywka.
Szkoda tylko, że ofiarą tej bitwy możemy być my – Polacy.