Nowy 2010 rok to czas ogromnych zmian które dokonają się w strukturach Unii Europejskiej. Oprócz nowych twarzy, to znaczy Hermana von Rompuya i Cateherine Ashton Unia zyskuje osobowość prawną a to oznacza, że jej głos na arenie międzynarodowej będzie w końcu brany pod uwagę.
Nadchodzące półrocze to okres sprawowania prezydencji przez Hiszpanów. Premier Jose Luis Zapatero zapowiedział już, że Hiszpania w najbliższym czasie stanie się fabryką pomysłów które forsować będzie w Brukseli. Jedną z propozycji przedstawionych przez hiszpański rząd jest tkz. Strategia 2020. To plan działania dla całej Unii na najbliższą dekadę, zakładający niespotykany wręcz optymizm dotyczący wzrostu gospodarczego wszystkich państw członkowskich.
Strategia 2020, w odróżnieniu od tkz. Strategii Lizbońskiej określającej program rozwoju na lata 2007-2013 wprowadzić ma system kar i zachęt wobec państw, które to pomogłyby w wyegzekwowaniu konkretnych zobowiązań państw członkowskich. To właśnie było niestety największym mankamentem Strategii Lizbońskiej – abstrakcyjne określenie celu (Gospodarka UE najbardziej konkurencyjną gospodarką świata do 2013) i brak wyciągania jakichkolwiek konsekwencji wobec państw które do przyjętego planu działań się nie zastosowały i dzięki którym Strategia Lizbońska poniosła spektakularne fiasko.
Pomysł hiszpańskiej prezydencji wysunięty został w najlepszym możliwym momencie.
Od 1 grudnia Unia ma osobowość prawną i dwie osoby, które oficjalnie stoją na jej czele. Strategia 2020 ma szanse osiągnięcia sukcesu, jeżeli zaangażują się w nią wszyscy, łącznie z państwami słabszymi ekonomicznie, które podejmą ryzyko spłaty kar w przypadku niestosowania odgórnie przyjętych przepisów. I ważny w tej debacie jest też głos Polski, głos kraju, który jest zieloną wyspą na tle czerwonego morza kryzysu ekonomicznego w Europie.