Po odwiedzeniu nowoczesnego, łódzkiego Planetarium w EC1, w mojej głowie pojawiły się pewne przemyślenia.
Każdy, kto choć trochę zagłębi się w tematykę Wszechświata, może dojść do bardzo interesujących wniosków. Natura zawsze, wbrew pozorom, daje nam jakąś lekcję. Także ta kosmiczna. Zwykło się mówić, iż życie jest niesprawiedliwe. To prawda, ale tylko z naszego codziennego, przeciętnego punktu widzenia. A co gdyby spojrzeć na świat trochę szerzej?
Życie każdego człowieka, jakkolwiek długie by było, jest sekundą w porównaniu do bytowania ciał niebieskich. My, mieszkańcy Ziemi, stanowimy znikomy ułamek Wszechświata. Jesteśmy tak mali, że właściwie nas nie ma. Wystarczy spojrzeć na wielkość i liczebność planet, galaktyk… Nie mówiąc już o przestrzeniach między nimi.
Czego więc uczy nas Wszechświat? Pokory. Tego, że nigdy nie będziemy żyć wystarczająco długo, aby go w całości poznać. Tego, że jesteśmy słabi i krusi. A zjawiska które zachodzą w kosmosie to prawdziwe Gwiezdne Wojny. Stąd moja refleksja. Odłóżmy wszelkie spory na bok i bądźmy pokorni wobec tej wiecznej tajemnicy, jaką jest Wszechświat. To najmądrzejsze, co możemy dla siebie uczynić.
Adam Borowiński