Świat mówi kryzysowi – NIE ! – Marta Drabczak

 Kryzys zagląda w oczy  całemu  światu, dając się we znaki każdemu bez wyjątku. Na Wall Street robią co mogą,
 Obama nie ma z pewnością łatwego zadania, to od tego, jak poradzi sobie z załamaniem gospodarczym zależy 
nie tylko los kraju , ale i jego zapis w historii Stanów Zjednoczonych. Na razie jest na dobrej drodze, bo 787 mld 
dolarów za zgodą senatu ma być przeznaczone na zażegnanie kryzysu....Czy te pieniądze pomogą amerykańskiej
 gospodarce i choć po części podniosą ją z ekonomicznego dna?- Czas pokaże. Cały Świat szuka złotego środka 
na kryzys, jak na razie bez skutecznie. Nawet Europa, która dotychczas  oglądała go w telewizji i szczerze 
współczuła zwolnionym amerykańskim robotnikom, ostatnimi czasy na własnej skórze poczuła bezrobocie. Na 
ulice w całej Unii Europejskiej wyszły miliony protestujących ludzi, a wszystko dlatego, że zdaliśmy sobie sprawę, 
że jeśli nie weźmiemy spraw w swoje ręce, to rządy  przy swojej dotychczasowej nieudolności wobec krachu na 
giełdzie i załamaniu gospodarki niewiele nam, zwykłym obywatelom pomogą, bez względu na to ile miliardów 
dolarów by się znalazło. Tak więc Europa ruszyła do boju, pikietując i upominając się o swoje prawa. Dowodem na 
to, że sytuacja jest naprawdę poważna jest fakt, że nawet w Rosji, gdzie bunt jest rzeczą rzadką, zażądano 
ustąpienia premiera Putina. Europejczycy zostali już doprowadzeni do ostateczność, nawet w stolicy Islandii, przed
 parlamentem demonstrowano i żądano reform. Francja natomiast na długo zapamięta 29 stycznia, na paryskie 
ulice wyruszyli archeolodzy, poprzebierani w prehistoryczne stroje, paraliżując swoją demonstracją ruch w całym
 kraju. Nasi przyjaciele, Anglicy buntują się przeciwko zatrudnianiu obcokrajowców i mają rację, bo przy obecnym 
bezrobociu każda paca jest  na wagę złota. W myśl ,, brytyjskie miejsca pracy dla brytyjskich robotników�� 
strajkując  wyszli na ulicę. Zima jest dla Europy  burzliwym czasem, czasem w którym mieszkańcy Starego 
Kontynentu rozpoczynają walkę o polepszenie warunków gospodarczych i socjalnych. Te tłumy na ulicach, 
transparenty, pełne żalu, a czasem i wściekłości okrzyki  mają zmusić przedstawicieli władz politycznych do 
interwencji i większego zaangażowania w sprawy kryzysu. Podczas gdy system się wali, uśmiech, polityka 
miłości, a nawet  skrajne oszczędności nie pomogą...Pozostaje jedynie  czekać na wiosnę, może wraz z
 roztopami przyjdzie ocieplenie światowej gospodarki, a Europie uda się uniknąć nie wątpliwie grożącej jej 
rewolucji.                                                                                                                       
   

Comments

comments