Na wstępie chcielibyśmy powiedzieć, że jesteśmy osobami młodymi, nie
żyliśmy w czasach PRL-u i nasza praca może zawierać trochę błędów.
Myślimy mimo wszystko, że mamy coś ciekawego do powiedzenia i warto
posłuchać naszej pracy. Wchodzimy w trzecią dekadę wolności. Dziś nasze
społeczeństwo wychwala ten dzień i całą jesień ludów, jako fakt na równi
z odzyskaniem niepodległości, rozpoczęciem obrad Sejmu Czteroletniego,
czy obroną Jasnej Góry. Czy naprawdę tak wiele się zmieniło? Na samym
początku my Polacy nawet nie potrafiliśmy poradzić sobie z tak chcianą
demokracją. Symboliczne powstanie III Rzeczpospolitej określa się przez
przegłosowanie przez tzw. Sejm kontraktowy przywrócenia nazwy państwa
polskiego Rzeczpospolita Polska i godła w postaci orła w koronie, które
weszło w życie 31 grudnia 1989. Polacy zaczęli żyć nadzieją, że wtedy
komunizm rzeczywiście upadnie. Nie wszyscy Polacy, bo co powiedzieć
mieli ci, którzy w tym komunizmie byli głęboko zakorzenieni?
Mimo, że ma to być praca oceniająca okres 1989-2009, warto dodać że
podstawy polskiej przedsiębiorczości dał Mieczysław Wilczek,
wprowadzając ustawę o działalności gospodarczej, która umożliwiała
tworzyć prawdziwe przedsiębiorstwa prywatne przez każdego człowieka. Ta
ustawa, sprawiła, że powstało wiele miejsc pracy – nie dzięki
programowi przeciwko bezrobociu, lecz dzięki działalności prywatnych
przedsiębiorców. Późniejsze władze, zamiast dalej odchodzić od złej
przeszłości gospodarczej, niestety tą ustawę zaczęły psuć np.
koncesjami. Świetnie opisał to Adam Sofuł:
"Niewielka to była ustawa; raptem 55 artykułów, ale potwierdza
tezę, że małe jest piękne. 55 artykułów dało polskiej przedsiębiorczości
i polskiej gospodarce takiego kopa, że dzisiejsze wielostronicowe
kolejne nowelizacje ustawy o wolności gospodarczej nie dorastają jej do
pięt. Może dlatego, że wolność mają tylko w tytule, ale nie w
zawartości"
Puls Biznesu, 09.02.2009
Warto wspomnieć Okrągły Stół – symbol upadku PRLu – oraz miejsce
spotkań polityków PZPR i opozycji. Niektóre postanowienia były ważne:
jak np. utworzenia senatu, lub zmianę prawa umożliwiającą
zarejestrowanie "Solidarności" oraz zorganizowanie wyborów
parlamentarnych. Jednak jaki to upadek PRL, gdy w skład strony PZPR
wchodził Aleksander Kwaśniewski, późniejszy prezydent Polski, lub Leszek
Miller, późniejszy premier. 1990 rok, to rok wyborów na prezydenta
Polski, został nim Lech Wałęsa; do dziś zadajemy sobie pytanie,
czy to sprytnie podstawiony agent o pseudonimie Bolek, czy człowiek,
który przeskoczył mur i wyprowadził Polskę z komunizmu. Jednak, używanie
formy komunizmu jest błędne, bo w komunizmie wszystko jest wspólne, a w
PRLu tak nie było, więc to państwo było socjalistyczne. Czy Lech Wałęsa
oswobodził Polskę od socjalizmu? Wiele osób, mówi że tak, jednak warto
zwrócić uwagę, że "Solidarność" i słynne 21 postulatów to był po prostu
socjalizm z ludzką twarzą, taki PRL bis, tylko, że bez czołgów. W 1990
roku, ważnym elementem dla gospodarki był plan Balcerowicza. Jego
skutkiem było znaczne obniżenie inflacji i deficytu budżetowego,
likwidacja niedoborów rynkowych i centralnego rozdzielnictwa materiałów,
uzyskanie zgody wierzycieli na redukcję zadłużenia zagranicznego,
olbrzymi przyrost rezerw dewizowych, największy wzrost gospodarczy w
krajach byłego bloku wschodniego, niwelacja zacofania technologicznego
gospodarki (przede wszystkim w dziedzinie telekomunikacji i cyfrowego
przetwarzania danych). Reforma ta ma jednak dziś wielu zwolenników i
przeciwników. Jedna, przeciwna część z Andrzejem Lepperem na czele uważa
reformę za czyste złodziejstwo zabieranie ludziom pieniędzy. Druga
natomiast jest przekonana co do słuszności reformy, dzięki której
Polska osiągnęła największy wzrost gospodarczy spośród państw byłego
bloku wschodniego.
Rok 1991 to rok pierwszych wyborów parlamentarnych w okresie III
Rzeczpospolitej, w wyniku nich powstał rząd koalicyjny z Janem
Olszewskim (PC) jako premierem. Marszałkiem Sejmu został Wiesław
Chrzanowski (ZChN), a Senatu August Chełkowski (NSZZ "Solidarność").
Jednak wysoki wynik był SLD i PSL – spadkobierców PZPR i ZSL i
oznaczał, że zmiany mogą tak szybko nie nadejść.
Powstało wówczas wiele partii politycznych, które miały zaprowadzić w
kraju "dobrobyt". Doszło do tego, iż w tak bardzo znaczącej izbie jaką
jest Sejm, zasiadały partie tj. np. "Polska Partia Przyjaciół Piwa",
które bądźmy szczerzy nie miały większego pomysłu na dobrobyt narodu.
Doszło, też do pewnej paranoi, ponieważ nowe władze, tak bardzo
przeciwstawiające się staremu systemowi, dalej działały na podstawie tej
samej Konstytucji. Warto, również dodać, iż Konstytucji nielegalnej,
bowiem legalny polski rząd był ten na uchodźstwie w Anglii. Konstytucja
PRL była, zaś konstytucją nielegalną, gdyż dalej prawnie obowiązywała
konstytucja kwietniowa z 1935 r. Ale, cóż "Krakowa w jeden dzień nie
zbudowano". Nowy porządek trzeba było prowadzić małymi krokami, bez
zbędnej rewolucji. O tym chyba był każdy przekonany. Pojawiły się
wówczas myśli o Polsce jako kraju "mlekiem i miodem płynącym". Jak
można przecież nazwać mowę prezydenta Polski – Lecha Wałęsy o tym jakoby
każdy miałby dostać po sto milionów złotych?
W roku 1992 poseł Janusz Korwin-Mikke zgłosił tzw. uchwałę lustracyjną.
Ta uchwała zobowiązywała ministra Spraw Wewnętrznych do podania nazwisk
osób pełniących wyższe funkcje publiczne będących tajnymi
współpracownikami służb bezpieczeństwa. Sprawa lustracji spowodowała
obalenie rządu mec. Olszewskiego i powierzenia funkcji premiera
Waldemarowi Pawlakowi, któremu jednak nie udało się sformować gabinetu.
Ostatecznie w lipcu 1992 roku premierem została Hanna Suchocka. Sprawa
lustracji od tej pory wraca jak bumerang.
Lecz rzeczywistość szybko uziemiła marzenia Polaków. Po rządach
postkomunistów, w 1997 roku do władzy doszła Akcja Wyborczą Solidarność
z 33 procentowym poparciem wśród głosujących. Doszło w tamtym czasie do
ewenementu na skalę światową. Państwem o około 40-milionowej populacji
zaczęły rządzić związki zawodowe. Gdy przecież otworzy się pierwszą
lepszą encyklopedię z hasłem "związki zawodowe" można przeczytać
"organizacje skupiające pracowników najemnych, broniące ich wspólnych
interesów i reprezentujące ich wobec pracodawców i państwa". W słowniku
nie ma słowa na temat rządzenia krajem. Można, też łatwo wywnioskować,
iż państwo znów stało się robotnicze. W końcu związki zawodowe bronią
pracowników, a nie pracodawców. System taki sam jak za czasów PZPR. Po
prostu bohaterzy Solidarności chyba za bardzo wzięli sobie własną rolę
oraz mowę Lecha Wałęsy "Nie chcem, ale muszem".
W roku 1995 doszło zaś o do denominacji złotego w skali 1:10000. Była
to, jednak skala źle przeliczona, która spowodowała większą inflację w
Polsce, spadek wartości złotego. Powstał, także pięć lat wcześniej plan
szokowy, którego pomysłodawcą był Leszek Balcerowicz. Polska osiągnęła
największy wzrost gospodarczy spośród państw byłego bloku wschodniego.
Powyższe wydarzenia zaczęły powodować falę strajków. Społeczeństwo mogło
w końcu przejrzeć na oczy błędy polityków, prawdziwy status bezrobocia
oraz zadłużenie państwa. Rozpoczęła się ogromna fala strajków.
Przeciętni ludzie zaczęli coraz więcej mówić o tym "jak to nie było w
PRL-u", jak to nie było tyle kradzieży, zabójstw itd. itp. Duża część
ludzi zaczęła tęsknić za dawnymi czasami. Jak na ironię chyba w dalszym
ciągu chciała być okłamywana tym, w jaki znakomity sposób funkcjonuje
państwa oraz wszelkie dobrodziejstwa. Nie zmienia to, jednak faktu, iż
władza nie wywiązywała się z własnych obowiązków. Władza nie dość, że na
wzór krajów nowo powstałej organizacji Wspólnoty Europejskiej (Unia
europejska nigdy nie powstała) ograniczała przez coraz to większą
biurokrację wolność gospodarczą polskim firmom.
Stopniowe niezadowolenie tłumu podchwyciła partia SLD składająca się
głównie z byłych SB-ków, wyznawców ideologii na której działał ZSRR
; komunizmu, marksizmu. Najpierw w 1995r. doszło do rewanżu między
PZPR z Solidarnością. W wyborach prezydenckich stanęli naprzeciw siebie
były lider NSZZ – obrońca urzędu Lech Wałęsa, a także socjalista,
członek SLD Aleksander Kwaśniewski. Wybory wygrał niespodziewanie
Kwaśniewski. Jak określił to autor tekstu 30 tomu Multimedialnej
Historii Polski, był to dowód na upadek mitu Solidarności. Ale owa
partia postkomunistyczna wykorzystała potknięcia AWS-u i w 2001 roku
przystąpiła do wyborów parlamentarnych z "nową jakością w postaci
przystąpienia do Unii Europejskiej". Najśmieszniejsze jednak było to, że
znowu Polacy zaczęli żyć w systemie socjalistycznym. Do tego tematu
jeszcze dojdziemy, ale znów do władzy doszli Ci sami ludzie, którzy byli
marionetkami takich ludzi jak Breżniew, Andropow, Czernienko. Rządy SLD
i jej koalicjanta UP nie były lepsze od AWS. Polska w dalszym ciągu mimo
dalszych obietnic tkwiła w martwym punkcie. Gospodarka
kulała
Od czasów rządów SLD odbyły się trzy Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie, Atlancie i Sydney. Wyniki Polaków na światowej arenie zaczęły być gorsze niż w latach 70. i 80. Było coraz mniej dyscyplin, w których Polska plasowała się w światowej czołówce. W 2002 roku Polska dopiero po raz pierwszy od 16 lat zakwalifikowała się w piłce nożnej na turniej rangi mistrzowskiej, polska siatkówka dopiero z powrotem zaczęła czynić kroki ku dogonieniu najlepszych drużyn świata. W latach dziewięćdziesiątych sporty zimowe kompletnie odstawały od czołówki. W 2001 roku, jednak pojawił się Polak, który zawojował świat, bił wszystkie rekordy niezależnie od pogody i dokonań rywali. Tym człowiekiem był skromny góral z miejscowości Wisła — Adam Małysz. W tamtym czasie doszło do Małyszomanii. Polacy mieli sportowego idola z prawdziwego zdarzenia. Co prawda zawsze go szukali. Polskim bohaterem był bokser Andrzej Gołota, piłkarz Marek Citko, czy judoka Paweł Nastula. Małysz był, jednak wyjątkowo. Nie tylko wygrywał. Robił to, też kiedy chciał i jak chciał. Polski sport zimowy dzięki niemu zyskał wreszcie popularność. Polacy zauważyli w końcu wcześniejszego mistrza świata w biathlonie Tomasza Sikorę, czy czwartą na IO w Salt Lake City Jagnę Marczułajtis. W 2004 roku Igrzyska w Atenach zweryfikowały słabość polskiego sportu. Na imprezę zakwalifikowała się tylko jedna drużyna siatkarzy, a sportowcy przywieźli najmniejszą ilość medali od lat. Widać było gołym okiem, iż coś musieli zrobić działacze sportowi
W 2004 roku słowo Europa była na ustach wszystkich. Patrzyły na nas
uśmiechnięte buzie polityków, chcących nam powiedzieć głosujcie na TAK!
Tak dla akcesji do Wspólnoty Europejskiej, zupełnie jak nawołujący
komuniści do głosowania 3xtak w pamiętnym referendum po wojennym. Czy
Wspólnota jest dobra? Oczywiście świta nam w głowie odpowiedź tak
przecież mamy dotacje, wielkie programy wspomagania rolników
itp. Ale przecież te pieniądze po prostu pochodzą z naszych podatków.
Oprócz tego, trzeba pamiętać, że na te inwestycje dana jednostka
terytorialna musi dostosowywać się najczęściej kosztownie do
wymogów Wspólnoty i dopłacać do inwestycji.
Pozwalamy sobie przytoczyć absurdy wyżej wymienionej organizacji:
Zgłoszenie dotyczące konieczność posiadanie zaświadczenia o posiadaniu
umiejętności wspinania się na drzewa.
";Inżynier elektronik, Chris Baker, dostał zlecenie zamontowania
na drzewie kamery telewizyjne , która miała obserwować parę orłów.
Przyglądali się tej czynności urzędnicy, jeden z nich zapytał Chrisa czy
posiada zaświadczenie o posiadaniu umiejętności wspinania się na drzewa.
Gdy Chris zaprzeczył, został od razu ściągnięty z drzewa i ściągnięto z
daleka wykwalifikowanego wspinacza po drzewach ,który posiadał takie
zaświadczenie. Wg takiego zaświadczenia należy ćwiczyć na "drzewie wg
standardów unijnych;" ( Sunday Telegraph)
Istnieją również dyrektywy uznające ślimaka za rybę śródlądową lub padła
też propozycja dyrektywy nakazującej zwiększenia odległości kaloryfera
od ściany z 4 na
Zlikwidowano także termometry rtęciowe, pod pretekstem ochrony
środowiska, jednak póki rtęć jest w termometrze nie szkodzi środowisku.
Niestety, nie można kupować też żarówek tanich, nie-energooszczędnych.
Można kupować za to drogie, które oszczędzają prąd i są przyjazne dla
środowiska, dziwnym trafem zawierają one rtęć. Unia Europejska wydaje
z pieniędzy podatników aż 3 miliardy euro rocznie na reklamy… siebie
samej. To więcej niż wydaje Coca-Cola .Z każdego sprzedanego litra mleka
rolnik musi odprowadzić 0,6 zł kwoty mlecznej na unijną biurokrację.
Warto porównać to sobie z ceną mleka, po co wprowadzać kosztowny
program promocji picia mleko "Pij mleko będziesz wielki", gdy można tą
kwotę mleczną zlikwidować, przez co mleko byłoby tańsze i bardziej
dostępniejsze?
Ile tak naprawdę dostajemy pieniędzy z Unii?
Oficjalna propaganda głosi, że ma być tego 67 mld; (razem z
dotacjami dla rolników- 90 mld ) w latach 2007- 2013. Niestety,
rzadko wspomina się o tym ile z naszego budżetu powędruje do
Wspólnotowej kasy- i w związku z tym- ile dostaniemy "na czysto".
Na stronie ministerstwa finansów jest jednak dokument pt "Szacunkowe
wykonanie budżetu 2008". I co z niego się dowiadujemy?
Otóż – w 2008 roku pozyskaliśmy z budżetu UE 15 mld złotych, a
wpłaciliśmy do niego… 12 mld PLN. Czyli na czysto- 3 mld złotych na
plus dla nas. Wziąwszy pod uwagę, że cały budżet to niespełna 300 mld-
środki z Wspólnoty stanowią trochę ponad 1 %. Oczywiście nie zajmujemy
się tu takimi bzdetami jak koszty poniesione przez nas w związku z
narzuconą stawką VAT czy różnego rodzaju limitami (mleko, cukier,
ryby…).
Ale ciekawe rzeczy działy się w 2007 roku. Otóż wpłaciliśmy wówczas do
unijnej kasy 10,5 mld złotych, a dostaliśmy 7,5 mld!!
Skoro Wspólnota Europejska jest zła, to co w zamian za nią?
Polska, może być na takich samych prawach jak np. Szwajcaria. Wszystkie
przywileje są tam zachowane (np. Schengen) ale w kraju Helwetów nie ma
już europejskiej biurokracji która wciska wszędzie swoje wszędobylskie
łapska.
I